Kur’an Kara Deliği 1400 Yıl Önce Haber Vermiş. Bunu biliyor muydunuz ? Bilim adamlarını şaşkına çeviren “Kara Delik” olayı Kur’an-ı Kerimde 1400 yıl önce bildirilmiş. Geçtiğimiz Çarşamba günü gökbilimciler turuncu bir gaz ve plazma halo ile çevrelenmiş, karanlık bir çekirdek olan Kara Delik’in çok beklenen görüntüsünü ortaya çıkardılar. NASA tarafından yayımlanan fotoğrafta “Kara Delik” dünyaya 55 milyon ışık yılı uzaklıkta bulunan Galaxy M87’nin merkezindedir.
Konu Başlıklarımız
Kuran Kara Deliği 1400 Yıl Önce Haber Vermiş, Bu Konuda Ayetler Ne Diyor
Bilim Adamları dünyaya yaklaşık 55 milyon ışık yılı uzaklıktaki Başak Takım Yıldızındaki Süper Kara Deliğin Fotoğrafını, dünyanın farklı bölgelerinde bulunan 13 teleskopla çekmeyi başardı. Bu Kara Deliğin çapı 40 milyar Km. ve dünyadan 3 milyon kat daha büyük. Bilim adamlarının “çığır açan gizem” olarak nitelendirdikleri “Kara Delik” Kur’an-ı Kerimin muhteşem mucizelerinden sadece bir tanesidir. Kur’an-ı Kerim Tekvir Suresinin 15,17 ve 18’nci ayetlerinde bu konudan şöyle bahsediyor:
Kur’an gerçeğini açıklamak üzere yıldızlara yemin edilir. Yıldızların hallerini belirtmek üzere de اَلْخُنَّسُ (hunnes), اَلْجَوَارِ (cevâr) ve اَلْكُنَّسُ (künnes) kelimeleri kullanılır.
“Hunnes”, اَلْخَانِسُ (hânis) kelimesinin çoğuludur. Hans ve hunûs, büzülüp sinmek, gerilemek, geri dönmek, geri kalmak mânalarına gelir. Dolayısıyla “hunnes”, sinenler veya geri dönenler mânalarıyla tefsir edilmiştir.
“Cevârî”, akıp giden demektir.
“Künnes”, “yuvasına girenler” demektir. Bu kelime, اَلْكَانِسُ (kânis) kelimesinin çoğuludur. Kânis, süpürmek mânasına kens’ten türemiş olması durumunda süpüren; künûs mastarından türemiş olmasına göre de kinasa yani kümese giren demektir. Kinâs, ceylanların ağaçlık ve ormanlık aralığında gizlendiği yatağına, yuvasına denir ki, kumu toprağa kadar süpürüp açtığı için böyle denmiştir.
Pek çok müfessir tarafından, ayette geçen “cevâri”nin gezegenler olduğu söylenmiştir. Çünkü bunlar güneş ile beraber akıp gider, sonra geri dönmüş görünür, sonra da güneşin ışığında gizlenirler. Görme itibariyle geri dönüşleri hunûs; güneşin ışığında gizlenişleri künûs’tur. Bazıları da genel olarak bunların yıldızlar olduğunu nakletmiştir. Çünkü yıldızlar gündüzleyin siner, gözlerden kaybolurlar. Geceleyin de künûs eder, yani yataklarındaki ceylanlar gibi ortaya çıkar, doğarlar. Fakat künûs’un böyle yalnız ortaya çıkmak, görünmek şeklinde tefsir edilmesinde bir kapalılık vardır. Onun için daha doğru bir ifade olmak üzere şöyle denilebilir.
Yıldızlar, gündüzleyin ufuk üstünde oldukları halde bile gözlerden gizlenirler. Bu sinmelerine hunûs denilir. Doğduktan sonra da batarak ceylanların yuvalarına girdikleri gibi, ufkun altına girerler. Buna da künûs denilir. Bu açıklamalar, yıldızların gündüz gözlerden kaybolmaları, geceleyin ise ortaya çıkmalarını esas almaktadır. Önceki müfessirler daha çok bu mânalar üzerinde durmuşlardır. Günümüzde bir kısım âlimler, ilmi gelişmeler ışığında ayette geçen “hünnes” kelimesi ile, “yıldızların ölmesi ve bir kara deliğe dönüşmesi”ne işaret edildiğini söylemektedirler.
Karanlığın Koyulaşması, Kur’an Kara Deliği 1400 Yıl Önce Haber Vermiş
عَسْعَسَ (‘as‘as), hem “gelen” hem “giden” mânasını veren zıt anlamlı kelimedir. Buna göre hem gelen geceye, hem de arkasını dönüp giden geceye yemin edilmiş olur. Fakat burada karanlığın iyice koyulaştığı ve sabahın yaklaştığı vakit olan gecenin sonuna, yani seher vaktine yemin edilmiş olma ihtimali daha kuvvetlidir. Nitekim peşinden de “nefes almaya başlayan sabaha” yemin edilmektedir ki, bu mânaya uygun düşer. Çünkü seher vaktinden sonra sabah solumaya, gün doğup yavaştan kendini göstermeye başlar. Burada Peygamberimiz (s.a.s.) ve mü’minlere, karanlık gecelere benzeyen sıkıntılı günlerin yavaş yavaş zail olacağı ve aydınlık sabahlara benzeyen İslâm’ın parlak günlerinin geleceği müjdesi verilmiş olmaktadır. Ayrıca onlar için dünyanın sabaha yönelmiş bir gece ve her insanın ne hazırlamış olduğunu bileceği o kıyâmet vakti, böyle teneffüs eden bir sabah olduğuna da işaret edilir.