Vahdet odur ki gönülleri bir araya toplarken gayretullaha yol alabilmektir. Ümmet serzenişte ta dün acısını yaşadığı yaranın bugün sızısını unutur halde, gaflet değil bu hiç bu kadar masum olmaya gerek yok bu terk ediş bu umursamayış, çer çöp gibi olup da karnı ağrıyınca ağlayan insanların hali , ALLAH Azze ve celile dinini yüceltir kafirleri bile dininize hizmetçi kılar lakin olan bize olur bu hoyratlık başı boşluk 100 yıldır İlahi Kelimetullah savaşmadan verilen bedeller anlamsızdır.Bu ümmet bir uyanış bekler öyle bir uyanış ki imanına rücu edecek geri dönüş daha ailesini yönetmekte oflayan bir nesil ümmet derdine nasıl düşebilir ki , mızmız ve bitkin bir yam yam gibi kendimizi yiyoruz şu misali bakın kıssadan hisse olsun;
Bir adam vardı ki çok çok önceki ümmetler içinde bu adam yam yam idi bu adamın yam yamlığı niyeti güzelde olsa da onur kurtarmadı annesi vefat etti toprakta böcek yılan yer diye onu kendisi yedi niyeti tamamen buydu ama bu niyet onu yam yam yaptı. İnanın bana bizde öyleyiz kalbimiz temiz diyerek kirli paslanmış ruhumuzla naralar atıyoruz ama yanımızdaki insanı acımasızca öldürüyoruz ne kardeş ne dost ne akraba ne komşu hiçbirinin hatırı yok içimizde yapmayın etmeyin yazıktır diyenler dahi kendine eder oldu ne olacak bu hal ?
Nemi olacak cennete girmek için çabalayan gönüllerimiz günahlarla cehennemi istiyorken düşünceler fiilayat bekliyor toparlanmazsak zalimler karşısında mazlum olacağız..